Aσβεστοποιός Tενοντίτιδα
Η ασβεστοποιός τενοντίτιδα εμφανίζεται όταν σχηματίζονται εναποθέσεις αλάτων ασβεστίου στους τένοντες του ώμου, ειδικά στους τένοντες του στροφικού πετάλου. Αυτή η συσσώρευση μπορεί να εμφανιστεί σε οποιονδήποτε, ανεξαρτήτως ηλικίας. Ενώ η ακριβής αιτία παραμένει ασαφής, η πάθηση είναι πιο συχνή σε γυναίκες μεταξύ 30 και 60 ετών. Η διάρκεια των συμπτωμάτων μπορεί να ποικίλλει από κάποιες εβδομάδες έως μήνες.
Τα συμπτώματα της ασβεστοποιού τενοντίτιδας περιλαμβάνουν οξύ - σφοδρό πόνο στον ώμο, περιορισμό της κίνησης και δυσφορία. Αυτά τα συμπτώματα μπορεί να είναι επίμονα ή σποραδικά και μπορεί να ποικίλλουν σε ένταση. Είναι συχνό οι ασθενείς να μην μπορούν να κοιμηθούν το βράδυ ή να ξυπνάνε από τον πόνο.
Για την διάγνωση της ασβεστοποιού τενοντίτιδας χρειάζεται μια ενδελεχής κλινική εξέταση μαζί με απεικονιστικές εξετάσεις όπως ακτινογραφία ή υπερηχογράφημα ώστε να επιβεβαιωθεί η παρουσία εναποθέσεων αλάτων ασβεστίου.
Οι επιλογές θεραπείας κυμαίνονται από μη χειρουργικές έως χειρουργικές, και εξατομικεύονται σε κάθε ασθενή ανάλογα με τη σοβαρότητα της κατάστασής σας τα κλινικά συμπτώματα και την διάρκεια των συμπτωμάτων. Οι μη χειρουργικές μέθοδοι όπως η φυσικοθεραπεία και η αντιφλεγμονώδης αγωγή είναι συνήθως η πρώτη γραμμή θεραπείας. Στοχεύουν στη μείωση του πόνου, στην αύξηση της κινητικότητας και στη διάλυση των εναποθέσεων ασβεστίου.
Ο σκαριφισμός με βελόνη είναι επίσης μια μέθοδος κατά την οποία τα άλατα του ασβεστίου θρυμματίζονται ή και αναρροφώνται με σύριγγα.
Ωστόσο, εάν αυτές οι θεραπείες είναι ανεπιτυχείς ή εάν η κατάσταση είναι σοβαρή, μπορεί να χρειαστεί χειρουργική επέμβαση με ελάχιστα παρεμβατική τεχνική – αρθροσκόπηση, κατά την οποία με χρήση μικροσκοπικών τομών ο χειρουργός προωθεί μια κάμερα, απεικονίζει την συσσώρευση του ασβεστίου και την αφαιρεί με άμεση όραση. Στις περιπτώσεις που το ασβέστιο έχει δημιουργήσει ρήξη των τενόντων της περιοχής, τότε την ίδια στιγμή γίνεται και συρραφή των τενόντων.
Η ανάρρωση από την αρθροσκόπηση για αποκατάσταση ασβεστοποιού τενοντίτιδας ποικίλλει μεταξύ των ασθενών, αλλά συνήθως περιορίζεται σε κάποιες εβδομάδες. Ο ασθενής όμως παίρνει εξιτήριο από το Νοσοκομείο την ίδια ή την επόμενη ημέρα.